MIJN VERHAAL

Mooi is voor mij het gevoel dat alles ‘klopt’, van eenheid. Het doét iets met mij…als ‘de cirkel rond is’.

‘Mooi maken’ is voor mij het proces ernaar toe; het constante zoeken naar ‘de beste versie’ van iets. Ik houd ervan om te ‘maken’, te creëren en iets te zien ontluiken van idee tot een afgewerkt product.

Als ‘mooimaker’ creëerde ik op basis van de dingen die ik graag deed een ‘mooi leven’ en maakte van mijn passie mijn beroep.

Zo richtte ik jaren gepassioneerd interieurs in, maakte ik grafisch werk, gaf les aan jongeren en genoot ik van tal van uitdagende projecten die me steeds veel energie gaven.

Ik was fier op mezelf en op mijn leven en had het gevoel dat het allemaal ‘klopte’… of toch bijna.

Dat het in elk geval klopte om veel dingen die ik graag doe en voor mezelf wenste, tegelijk te doen. Om veel te willen en vooral om daar hard voor te werken en héél hard mijn best te doen…ook voor de dingen die ik niét in de hand had.

Maar ondanks mijn grote wilskracht en mijn hoofd dat sterker was dan ooit…ging plots de stekker er uit nét toen ik na zovele jaren eindelijk die ultieme droom van eigen kinderen kon gaan beleven.

Mijn lichaam was plots helemaal op en ‘chronisch ziek’ en het ergst van al…mijn gevoel verdween. Ik kon er niet meer zijn voor anderen, ook niet voor mijn eigen (kleine) kinderen, maar zeker ook niet meer voor mezelf.

Ik heb vervolgens alles wat ik graag deed en ‘bereikt’ had, alles wat ‘veilig’ was, moeten los laten. Ik heb me moeten los koppelen van alles waarvan ik dacht dat ‘ik’ was: de gepassioneerde leerkracht, de in mooie wereldjes vertoevende interieurinrichter, de altijd vriendelijke en attente verkoopster, de perfecte gastvrouw,…

Want ik was wat ik deed…

Ik begreep toen niet dat ik alles deed vanuit een grote ‘onrust’ en ‘bewijsdrang’ naar mezelf en de buitenwereld toe.

Ik dacht pas dat anderen (en vooral ikzelf!) van me gingen houden als ik iets was.

Er is niets mis om de dingen te doen die je graag doet, maar ik vergat ‘mezelf’. Ik wist eigenlijk niet wie dat was en wat zij écht nodig had…

Vanuit het diepe dal ben ik verplicht geweest om te gaan zoeken wie ik al ‘ben’ en dat ik niemand moet ‘worden’. Om van mezelf te gaan houden en die bevestiging niet meer in de buitenwereld te gaan zoeken.

Ik leerde mijn leven vanuit mezelf weer vanaf nul in te richten en te gaan zoeken wat ik werkelijk, diep vanbinnen, wil in mijn leven.

Ik ben weer op zoek gegaan naar mijn PUUR GEVOEL en legde de moeizame weg af van hoofd naar hart dat plots door deze chronische ziekte helemaal op slot zat…een proces dat jaren heeft geduurd (en bovendien nog steeds bezig is).

Op basis van de dingen die mij wél nog raakten, ‘puzzelde’ ik mezelf weer bij elkaar en creëerde ik een ‘mooiere versie van mezelf’. Deze keer niet vanuit wat ik doe, maar vanuit wie ik écht ben en wat mijn geest én mijn lichaam eigenlijk nodig heeft.

Voortaan streef ik naar:

• goede GEZONDHEID en zorgen voor mijn LICHAAM
• een EENVOUDIG leven, van minder willen, maar wel van ‘genoeg’
• meer VERBINDING
• BEWUST ouderschap
• meer LIEFDE voelen en de brug maken van hoofd naar hart
• intenser BEleven in plaats van OVERleven
• nog meer GENIETEN van eenvoudige dingen
• meer TIJD en VRIJHEID om de dingen te doen die ik graag wil doen