Creatieveling, dromer, ondernemer, enthousiasteling, ‘mensen’-mens…
maar ik noem mezelf nog het liefst een ‘mooimaker’.
Ik houd van mooie dingen en maak ze liefst zelf.
‘Mooi’ is voor mij een gevoel…
Mooi is voor mij het gevoel dat alles ‘klopt’, van eenheid. Het doét iets met mij…als ‘de cirkel rond is’.
‘Mooi maken’ is voor mij het proces ernaar toe; het constante zoeken naar ‘de beste versie’ van iets. Ik houd ervan om te ‘maken’, te creëren en iets te zien ontluiken van idee tot een afgewerkt product.
Als ‘mooimaker’ creëerde ik op basis van de dingen die ik graag deed een ‘mooi leven’ en maakte van mijn passie mijn beroep.
Zo richtte ik jaren gepassioneerd interieurs in, maakte ik grafisch werk, gaf les aan jongeren en genoot ik van tal van uitdagende projecten die me steeds veel energie gaven.
Ik was fier op mezelf en op mijn leven en had het gevoel dat het allemaal ‘klopte’… of toch bijna.
Dat het in elk geval klopte om veel dingen die ik graag doe en voor mezelf wenste, tegelijk te doen. Om veel te willen en vooral om daar hard voor te werken en héél hard mijn best te doen…ook voor de dingen die ik niét in de hand had.
Maar ondanks mijn grote wilskracht en mijn hoofd dat sterker was dan ooit…ging plots de stekker er uit nét toen ik na zovele jaren eindelijk die ultieme droom van eigen kinderen kon gaan beleven.
Mijn lichaam was plots helemaal op en ‘chronisch ziek’ en het ergst van al…mijn gevoel verdween. Ik kon er niet meer zijn voor anderen, ook niet voor mijn eigen (kleine) kinderen, maar zeker ook niet meer voor mezelf.